تغذیه فلاشینگ، راهکاری برای افزایش عملکرد تولید مثلی در گوسفند و بز

کشاورزان همیشه به دنبال راه هایی برای بهبود افزایش تولید و سوددهی در گله خود هستند. استفاده از روش تغذیه فلاشینگ یکی از راهکارهای افزایش سودآوری و نرخ بره زایی است. 

فلاشینگ تغذیه کنسانتره اضافی به میش ها 2 الی 3 هفته قبل و 3 هفته بعد از فصل تولید مثل می باشد.  فلاشینگ باعث افزایش میزان تخمک گذاری، لقاح و میزان لانه گزینی جنین میش ها انجام می شود و می تواند نرخ بره زایی را 10 تا 20 درصد افزایش دهد. همچنین تعداد میش هایی که فحلی از خود نشان می دهند را افزایش می دهد. فلاشینگ سبب کاهش تعداد میش های نازا و قصر می شود. در فرآیند فلاشینگ برای افزایش میزان انرژی تغذیه شده به میش ها از غلات استفاده کرده و باید به تدریج به جیره اضافه شود. 

اسکور بدنی در هنگام پرورش باید بین 3 الی 5/3 باشد. دام های لاغر به فلاشینگ پاسخ نمی دهند.  لازم به ذکر است که سه هفته طول می کشد تا با افزایش سطح تغذیه اسکور بدنی (BCS) نیم امتیاز افزایش یابد.

 با نگاهی به منابع موجود، اگر کشاورزان نمی خواهند با افزودن غلات به جیره، هزینه های خوراک خود را افزایش دهند، می توان مرتع را از قبل کنار گذاشت تا بتوان از آن برای فلاشینگ استفاده کرد.

بهتر است از مراتع لگوم ها برای فلاشینگ استفاده نکنید زیرا یونجه تازه، شبدر و سایر حبوبات حاوی ترکیبات استروژن مانند هستند که می توانند در چرخه فحلی اختلال ایجاد کنند. 

در صورت استفاده صحیح، فلاشینگ می تواند به تولید کننده کمک کند تا تولید گله خود را افزایش دهد و به نوبه خود حاشیه سود خود را افزایش دهد. انتظار از اجرای این عمل افزایش 10 تا 20 درصدی محصول بزغاله/بره است.

هنگامی که این اتفاق می‌افتد، اولین بره یا بزغاله می‌تواند به تولیدکننده کمک کند تا به تعادل برسد و هر بره اضافی می‌تواند به کشاورز کمک کند سود بیشتری کسب کند. 

یکی از اجزای کلیدی در عمل فلاشینگ، اطمینان از در دسترس بودن فضای کافی برای گله است. اگر این کار انجام نشود، این احتمال وجود دارد که برخی از حیوانات غلات بیش از حد دریافت کنند و برخی دیگر به اندازه کافی دریافت نکنند، که هر گونه تلاشی را که برای فلاشینگ انجام شده را نفی می کند.

1- یکی از ساده ترین روش های فلاشینگ، استفاده از دروی جو و گندم- پس چر کمباین به میش ها می باشد. البته دامداران باید توجه داشته باشند که گله دچار آنتروتوکسمی و اسیدوز براثر مصرف پس چر زیاد نشوند. 

2- روش دیگری که می توان به آن اشاره کرد استفاده از دانه غلات معمولا دانه جو ، گندم و ذرت روزانه حدود 200 الی 300 گرم در روز همراه با جیره پایه می باشد. 

3- استفاده از کنسانتره های فلاشینگ تولیدی در کارخانجات خوراک دام و طیور می باشد.